Menu Zamknij

Ortodoncja Kraków

ortodonta kraków ALBUSDENT - Centrum Stomatologiczne

Ortodoncja Kraków - ortodonta Kraków - Bronowice

Przebieg leczenia ortodontycznego

  1. KONSULTACJA ORTODONTYCZNA 

Podczas pierwszej wizyty ortodontycznej lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem, którego celem zrozumienie przyczyn zgłoszenia się na wizytę oraz zapoznania się z potrzebami i oczekiwaniami pacjenta. Prowadzi to do stworzenia oraz opracowania indywidualnego planu leczenia, który jest wstępem do osiągnięcia wyników zadowalających obie strony. Na pierwszej wizycie lekarz wykonuje szczegółowe badanie zgryzu oraz czynności mięśni. Dodatkowo wykonywane są zdjęcia fotograficzne uzębienia, dołączane następnie do dokumentacji cyfrowej pacjenta. W celu przeprowadzenia pełnej analizy warunków gryzowych konieczne jest również wykonanie badań RTG (zdjęcie pantomograficzne) – pacjent może je wykonać na miejscu w naszej pracowni RTG.

  1. PRZEDSTAWIENIE PLANU LECZENIA

Na kolejnej wizycie przedstawiony zostaje indywidualny plan leczenia pacjenta, uwzględniający przebieg i czas trwania leczenia. Jest to również odpowiedni moment na ewentualne pytania pacjenta przed rozpoczęciem leczenia. Po zaakceptowaniu planu leczenia przez pacjenta, pobierane są wyciski do modeli diagnostycznych uzębienia, jak również zostaje wyznaczony termin rozpoczęcia właściwego leczenia.

  1. ROZPOCZĘCIE WŁAŚCIWEGO LECZENIA

Celem wizyty jest wydanie pacjentowi aparatu ruchomego (jeśli tak przewiduje plan leczenia) lub założenie aparatu stałego. Oczywiście są to zabiegi bezbolesne. Następnie ortodonta udziela pacjentowi niezbędnych wskazówek i porad dotyczących noszenia aparatu. Należy podkreślić, że nieodzownym elementem leczenia ortodontycznego są wyleczone zęby, bez osadu i kamienia nazębnego, a jeśli chodzi o dziąsła – bez oznak stanu zapalnego. Leczenie aparatem stałym jest kwestią indywidualną i trwa około dwóch lat.

  1. WIZYTY KONTROLNE

Wizyty kontrolne odbywają się w różnych odstępach czasu. Zależy to od zastosowanej metody leczenia i indywidualnych potrzeb pacjenta, a mianowicie:

  • Aparaty ruchome – co 2-4 miesiące
  • Aparaty stałe – co 4-5 tygodni.

Celem tego typu wizyt jest kontrola przebiegu leczenia oraz aktywacja aparatów.

  1. FAZA RETENCJI

Ostatnią i równie istotną fazą leczenia jest retencja. Jest to bardzo ważny etap, ponieważ stabilizuje osiągnięte wyniki i zapobiega nawrotowi wady zgryzu.

W przypadku aparatów ruchomych funkcję aparatu retencyjnego dopełnia użytkowany dotychczas aparat ortodontyczny bez aktywowania.

W sytuacji leczenia aparatem stałym, po zdjęciu aparatu, zęby oczyszczane są z kleju i wypolerowane. Następnie pacjent otrzymuje ruchomą, akrylową płytkę retencyjną na zęby górne oraz cieniutki drucik przyklejany do wewnętrznej powierzchni zębów dolnych.

Rodzaje aparatów ortodontycznych

Wyróżniamy dwa typy aparatów ortodontycznych: ruchomy i stały.

Zastosowanie rodzaju aparatu zależy od kategorii wady, wieku pacjenta oraz higieny. W dzisiejszych czasach, leczenie ortodontyczne służy nie tylko zachowaniu zdrowia zębów, stawów skroniowo-żuchwowych, przyzębia, ale również komfortowi jamy ustnej, estetycznemu wizerunkowi, a nawet trendom.

Aparat ruchomy

Jest to typ aparatu ortodontycznego, który pacjent może samodzielnie zdejmować, stąd też jego potoczna nazwa: aparat zdejmowa ny. Powinien być noszony stosownie do zaleceń lekarza, przeważnie ok. kilkunastu godzin na dobę.

Tego typu aparat składa się z akrylowej płytki oraz drucianych pętli, które są dopasowane kształtem do zębów. Jego możliwości są dość ograniczone – pozwala jedynie na korygowanie nadmiernego wychylenia zębów do przodu i do tyłu. Skuteczność leczenia aparatem ruchomym zależy od ścisłej współpracy pacjenta z lekarzem. Należy przestrzegać wskazań ortodonty i nosić aparat przez określoną liczbę godzin.

Aparat stały

Jest to typ aparatu ortodontycznego na stałe zamocowany w jamie ustnej. Pacjent nie może sam go ściągać ani regulować, zajmuje się tym tylko ortodonta w Naszym gabinecie. Części składowe takiego aparatu to: zamki, łuk, ligatury i pierścienie mocujące na trzonowcach. Zamki stosowane są do przenoszenia aktywnych sił na zęby, na każdym zębie mocowany jest jeden zamek. Łuk jest to odpowiedni drut, który aktywnie oddziałuje na zamki (wytwarza siłę przesuwając zęby). Gumki ligaturowe mocują łuk aparatu w zamkach. Pierścienie na trzonowcach utrzymują łuk i służą do regulacji aparatu stałego ortodontycznego. Aparaty stałe bez przerwy działają na zęby i mogą być stosowane przy każdej wadzie zgryzu. Istnieje bardzo wiele wariantów aparatów stałych:

Aparaty stałe metalowe

Aparaty stałe metalowe cieszą się bardzo dużym uznaniem u pacjentów, którzy chcą wyleczyć wadę zgryzu oraz krzywiznę zębów. Do zalet tego rodzaju aparatu można zaliczyć przede wszystkim komfort pacjenta podczas noszenia oraz relatywnie niższą cenę od pozostałych aparatów.

Zamki metalowe występują w kolorze srebrnym, złotym oraz powlekane specjalną emalią dobraną pod kolor zębów. Zamki metalowe są stosunkowo małe. Wielkość zamka w dużej mierze zależy od wielkości zęba. Im większa jest korona, tym zamek będzie wydawał się mniejszy. 

Ligatury (tzw. gumeczki) zakładane są na zamki. Dzięki ligaturom przywiązywany jest łuk do szczeliny zamka. Kolor gumek zależy od pacjenta, który dobiera je według własnych upodobań. 

Aparaty metalowe wykonane są z wysokiej jakości materiałów i są absolutnie bezpieczne w użyciu. Nie wywołują alergii oraz jeśli są prawidłowo założone nie wywołują podrażnień błon w jamie ustnej.

Aparat stały ceramiczny

Aparat stały ceramiczny – jest to rodzaj najbardziej estetycznych aparatów z całej gamy aparatów tradycyjnych stałych. Zamki tych aparatów wykonane są z ceramiki. Leczenie przebiega dokładnie tak, jak w przypadku aparatów metalowych, zwiększa się jednak estetyka. Zamki ceramiczne mają kolor bardziej mleczny co powoduje, iż są one mniej podatne na przebarwienia. Najwyższy poziom estetyki osiągniemy stosując do zamków łuki powlekane oraz ligatury elastyczne przeźroczyste.

Aparaty stałe kryształowe (aparaty szafirowe). Zamki tego aparatu ortodontycznego wykonane są z kryształu (szafiry), co sprawia, że są całkowicie przezroczyste (bezbarwne). Daje to wspaniały efekt estetyczny, ponieważ aparat jest prawie niewidoczny. Ponadto może być wyposażony w łuk z kompozytu – ma on białą barwę, co sprawia, że efekt jest jeszcze lepszy niż przy łuku metalowym (jednak nie zawsze można zastosować tego typu łuk).

Zamki kryształowe są doskonale gładkie, bez ostrych krawędzi i załamań, dzięki czemu bardzo łatwo je wyczyścić i są odporniejsze na zaleganie osadów i tworzenie się kamienia nazębnego.

Aparaty stałe kryształowe wykonywane są w systemie bezligaturowym, czyli nie posiadają gumek utrzymujących łuk w zamkach. Sprzyja to dodatkowemu komfortowi, ponieważ nie wymagają tak częstego aktywowania i wymiany elementów.

Aparaty estetyczne mają przewagę nad aparatami klasycznymi przede wszystkim z tego względu, że są praktycznie niezauważalne na pierwszy rzut oka. Ich kolor, a w przypadku aparatów kryształowych, brak koloru powodują są przyczyną zlewania się aparatu ortodontycznego z zębami. Dopiero po bliższym przyjrzeniu się można dostrzec jego obecność. U wielu pacjentów leczenie ortodontyczne może być odrobinę wstydliwe, a raczej sama świadomość metalowego odblasku podczas pełnego uśmiechu.

ortodonta kraków ALBUSDENT - Centrum Stomatologiczne

Wady poprzeczne

W wadach tych na pierwszy plan wysuwa się grupa zgryzów krzyżowych. Ich charakterystyczną cechą jest zachodzenie części zębów dolnych na górne najczęściej połączone z przesunięciem linii pośrodkowej zębów siecznych i asymetrią w układzie warg. Zaburzenie funkcji wiąże się z ograniczeniem ruchów poprzecznych podczas żucia pokarmów. Częstość występowania tej grupy jest relatywnie duża, bo wynosi od 12% do 14% w stosunku do wszystkich wad zgryzu.

Zgryz krzyżowy częściowy przedni cechuje zachodzenie części lub całej grupy dolnych zębów przednich na górne. Przesunięcie linii pośrodkowej zębów siecznych i asymetryczny układ warg są cechami różniącymi tę wadę z przodozgryzem częściowym.

Zgryz krzyżowy częściowy boczny powstaje przeważnie na tle zwężenia szczęki. Zęby boczne żuchwy zachodzą na zęby górne po jednej stronie w zgryzie krzyżowym jednostronnym, lub po obu stronach w obustronnej postaci tej nieprawidłowości. Linia pośrodkowa zębów siecznych nie jest przesunięta, rysy twarzy bez zmian.

Zgryz krzyżowy całkowity charakteryzuje zachodzenie połowy łuku żebowego dolnego na górny. Przyjmuje się to rozpoznanie także w przypadkach zmniejszenia lub zwiększenia o jeden ząb sieczny liczby zębów objętych zgryzem krzyżowym. Linia pośrodkowa zębów siecznych nie zawsze jest przesunięta. W rysach twarzy widać uwypuklenie wargi dolnej i zapdnięcie wargi górnej po stronie wady. Na ogół występuje żucie jednostronne, co z czasem może doprowadzić do pogłębienia wady i powstania przesunięcia bocznego żuchwy. Wada ta powstaje na tle dysproporcji w szerokości łuków zębowych. Może być za wąski łuk górny lub za szeroki łuk dolny, często obserwuje się występowanie obu tych cech.

Zgryz przewieszony powstaje najczęściej na skutek poszerzenia górnego łuku żebowego lub zwężenia dolnego, albo występowania obu tych objawów równocześnie. Dotyczy zębów bocznych górnych, które stroną podniebienną kontaktują się ze ścianką przedsionka zębów dolnych. Może dotyczyć pojedynczego zęba, kilku lub wszytskich zębów bocznych. Obserwuje się jedno- lub obustronne występowanie tej wady

Postać obustronna z reguły stanowi powikłanie nasilonych form tyłozgryzów. Wada ta ogranicza zarówno doprzednie, jak i doboczne ruchy podczas aktu żucia, hamując wzrost części zębodołowej żuchwy.

Wady dotylne

Nazywane są ogólnie tyło zgryzami jako wyraz dotylnej relacji dolnego łuku zębowego w stosunku do górnego. Cechą wspólną jest powiększenie nagryzu poziomego między zębami siecznymi, większe w przypadkach wychylenia zębów przednich górnych i mniejsze w przypadku ich przechylenia.

W rysach twarzy zawsze występuje cofnięcie albo wywinięcie wargi dolnej. Przyczyna często bywa wieloletni ustny tor oddychania, nawyk ssania palca lub wargi dolnej lub wady postawy ciała. W okresie niemowlęcym sztuczne karmienie utrudnia wyrównanie dotylnej pozycji żuchwy, z którą dziecko się rodzi. Wady dotylne należą do najczęściej występujących, bo obserwowane są w około 45% w stosunku do wszystkich wad zgryzu.

TYŁOZGRYZ CZĘŚCIOWY charakteryzuje się cofnięciem, czasem przechyleniem zębów siecznych dolnych na tle zahamowania poprzedniego wzrostu części zębodołowej żuchwy. Odległość między pierwszymi zębami trzonowymi dolnymi, a zębami siecznymi jest zmniejszona. W rysach twarzy występuje cofnięcie lub wywinięcie wargi dolnej i pogłębienie bruzdy wargowo – bródkowej.

TYŁOZGRYZ CAŁKOWITY to wada, w której cały dolny łuk zębowy jest cofnięty w stosunku do górnego. Nagryz poziomy jest znacznie powiększony przy wychyleniu zębów siecznych górnych, a nieznacznie zmieniony przy ich przechyleniu. Nagryz pionowy często bywa zwiększony, jeśli w pozycji spoczynkowej koniec języka leży za dolnym łukiem zębowym. W przypadkach wychylenia zębów siecznych, warga górna jest skrócona, wiotka, czasem nie pokrywa całkowicie górnych zębów siecznych. Warga dolna jest wywinięta i pogłębiona bruzda wargowo-bródkowa. W przypadkach przechylenia zębów siecznych, obie wargi są napięte, a dolna cofnięta w stosunku do górnej. Bruzda wargowo-bródkowa jest nieznacznie pogłębiona.

TYŁOŻUCHWIE CZYNNOŚCIOWE jest to wada wynikająca z dotylnego ustawienia żuchwy bez wyraźniejszych zmian w jej budowie. Stąd w rysach twarzy cofnięciu wargi dolnej towarzyszy cofnięcie bródki.

Wady doprzednie

Wady doprzednie nazywane są ogólnie przodozgryzami jako wyraz wysunięcia dolnego łuku zębowego w stosunku do górnego. Cechą wspólną jest ustawienie zębów przednich dolnych przed górnymi. W rysach twarzy zawsze widoczne jest wysunięcie wargi dolnej i wygładzenie bruzdy wargowo-bródkowej.

Zmiany czynnościowe to widoczna przewaga mięśni wysuwających żuchwę nad mięśniami cofającymi. Ograniczenie ruchów dotylnych, a częściowo i bocznych żuchwy związane z odwrotnym nagryzem zębów przednich hamuje wzrost szczęki oraz upośledza funkcję żucia i nagryzania pokarmów. Wymowa pacjenta bywa lekko upośledzona w artykułowaniu pewnych zgłosek. Występowanie tego typu wad oscyluje wokół 9% w relacji do wszystkich wad zgryzu.

PRZODOZGRYZ CZĘŚCIOWY powstaje na tle zwiększenia poprzedniego wzrostu części zębodołowej żuchwy. W wyniku ustawienia dolnych zębów przednich przed górnymi występuje ujemny nagryz poziomy. Odległość między pierwszymi zębami trzonowymi dolnymi a zębami siecznymi jest zwiększona. W rysach twarzy zaznacza się wysunięcie wargi dolnej i wygładzenie bruzdy wargowo – bródkowej.

PRZODOZGRYZ CAŁKOWITY powstaje na skutek wysunięcia całego dolnego łuku zębowego w relacji do górnego. Zęby przednie dolne zachodzą za górne. Zmiany w rysach twarzy są takie same, jak w częściowej postaci tej wady. Warga dolna jest wysunięta i wygładzona jest bruzda wargowo- bródkowa.

PRZODOZGRYZ RZEKOMY wada powstała na tle zahamowania poprzedniego wzrostu szczęki w odniesieniu do mózgowej części czaszki. Dolny łuk zębowy jest rzekomo wysunięty w relacji do zahamowanej w poprzednim wzroście szczęki. Śródustne zęby przednie dolne zachodzą na górne. Zmiany w rysach twarzy to zapadnięcie wargi górnej i okolicy wargi górnej.

PROGENIA to przodożuchwie morfologiczne. Wada wrodzona powstała na tle nadmiernego poprzedniego wzrostu żuchwy. Obserwuje się wydłużenie trzonu, czasem gałęzi żuchwy oraz powiększenie kąta żuchwy o różnym nasileniu. W rysach twarzy występuje znaczne wysunięcie bródki. Warga dolna jest wysunięta, czasem silnie napięta w przypadkach retruzji zębów siecznych dolnych. Bruzda wargowo- bródkowa jest wygładzona. W przypadkach progenii z dużym rozwarcie kąta żuchwy – stosunkowo mniejszemu wysunięciu bródki towarzyszy wydłużenie dolnego odcinka twarzy. Śródustne zęby przednie dolne ustawione są przed górnymi, czasem kompensacyjnie przechylone do kontaktu z wychylonymi górnymi. Czynności odgryzania i żucia są upośledzone. Często występuje zwiększenie rozmiarów języka, prawie zawsze występują zaburzenia mowy.

Zgryzy otwarte

Zgryzy otwarte analizowane są w stosunku do płaszczyzny poziomej. Rozpatruje się w nich zaburzenia wysokości, a więc skrócenia i wydłużenia różnych partii szczęki i żuchwy. W zgryzach otwartych obserwuje się mnie lub bardziej rozległą szparę niedogryzową, zwaną również ujemnym nagryzem pionowym. Zaburzenia funkcji dotyczą odgryzania, a także żucia pokarmów, co wiąże się ze punktów zwarcia. Rysy twarzy są prawie niezmienione w zaburzeniach dotyczących przedniego odcinka szczęk.

Powstawanie tych wad bywa związane z takimi nawykami, jak ssanie palca, smoczka, wargi dolnej itp. Często spotykane dysfunkcje polegają na trzymaniu języka między łukami zębowymi w fazie spoczynkowej i podczas mówienia, lub podczas ustnej fazy połykania. Przeważnie występują zaburzenia mowy typu seplenienia.

Zgryz otwarty częściowy przedni – śródustnie obserwuje się szparę niedogryzową powstałą na skutek skrócenia przedniego wyrostka zębodołowego szczęki, a czasem i części zębodołowej żuchwy. Rysy twarzy nie są zmienione. Jeśli do obrazu wady dołącza się wychylenie zębów siecznych górnych, warga górna bywa skrócona i nie przykrywa zebów przednich.

Zgryz otwarty częściowy boczny jedno lub obustronny cechuje szpara niedogryzowa, która może występować po jednej lub po obu stronach łuków zębowych. Wpychanie języka lub ssanie policzków uważane są za przyczyny skrócenia bocznych części wyrostka zębodołowego, co jest głównym objawem morfologicznym tej wady. Rysy twarzy nie są zmienione.

Zgryz otwarty całkowity jest rozległą wadą związaną ze znacznym rozchyleniem podstaw szczęk, do czego przyczynia się także odgięcie trzonu żuchwy. W rysach twarzy występuje wydłużenie odcinka szczękowego. Wargi mogą być wiotkie, a górna warga – skrócona. Śródustnie obserwuje się rozległa zarówno na szerokość, jak i na wysokość szparę niedogryzową. W niektórych cięższych przypadkach w zwarciu stykają się jedynie ostatnie żeby trzonowe. Znacznie upośledzona jest czynność żucia, a czynność odgryzania jest uniemożliwiona. Wymowa jest zawsze zaburzona. Przyczyna powstawania tej wady jest przede wszystkim krzywica.

Zgryzy głębokie

Cechą wspólną zgryzów głębokich jest zwiększenie nagryzu pionowego zębów siecznych. Ogranicza to doprzednie ruchy żuchwy podczas żucia pokarmów. Rysy twarzy w zaburzeniu dotyczącym przedniego odcinka szczęk nie są wyraźnie zmienione. W rozległych zmianach gna tycznych cechą charakterystyczną jest skrócenie szczękowego odcinka twarzy.

Zgryz głęboki częściowy – cechuje nadmierny pionowy wzrost przedniej części wyrostka zębodołowego szczęki. Zęby sieczne górne są wydłużone i przechylone, przykrywają zęby sieczne dolne, a w niektórych przypadkach nagryzają na dziąsło w przedsionku jamy ustnej. W cięższych postaciach tej wrodzonej wady zęby sieczne dolne są również przechylone, wydłużone i nagryzają na błonę śluzową przedniej części podniebienia. W ruchu wysunięcia żuchwy do kontaktu brzegów zębów siecznych dolnych z górnymi powstaje rozległa szpara pionowa między powierzchniami żującymi zębów bocznych. Żucie ograniczone jest do ruchów pionowych. W nagryzie niepowikłanym rysy twarzy nie są zmienione, tylko wargi są silnie napięte, utrzymując retruzję zębów siecznych.

Zgryz głęboki całkowity – głębokiemu nagryzowi pionowemu zębów siecznych towarzyszą niskie zahamowane we wzroście na wysokość boczne wyrostki zębodołowe szczęki i części zębodołowej żuchwy. Kąt żuchwy, jak i kąt podstaw szczęk jest zmniejszony. W wyniku tego dochodzi do skrócenia szczękowego odcinka twarzy, warga dolna jest silnie wywinięta i pogłębiona jest bruzda wargowo – bródkowa. Dominują pionowe ruchy żucia. Szpara spoczynkowa jest w niektórych przypadkach, nie związanych z przerostem mięsni, znacznie powiększona, co maskuje skrócenie odcinka szczękowego, aż do chwili rozpoczęcia żucia przez pacjenta.

W przypadkach cechujących się przerostem mięśni unoszących żuchwę, szpara spoczynkowa jest znacznie zmniejszona, a skróceniu szczękowego odcinka towarzyszy poszerzenie w okolicy kątów żuchwy. Twarz wygląda na kwadratową.

Zgryz głęboki rzekomy cechuje skrócenie szczękowego odcinka twarzy powstałe w wyniku obniżenia zwarcia przez rozległą utratę uzębienia we wczesnym okresie rozwojowym. Obniżenie zwarcia może też być spowodowane zniszczeniem powierzchni żucia zębów mlecznych procesem próchnicowym. Jest to wada nabyta z dobrym rokowaniem dotyczącym wyleczenia.

Zaburzenia liczby zębów

Nadliczbowość zębów (hyperdontia) powstaje na tle wzmożonej czynności listewki zębowej. Przeważnie występuje w szczęce w uzębieniu stałym. Zęby nadliczbowe mogą mieć kształt typowy dla pewnej grupy zębów, np. zębów siecznych, lub kształt nietypowy o zmienionej budowie. Najczęściej obserwowanym zębem nietypowym jest mesiodens. Zlokalizowany jest przeważnie w linii pośrodkowej szczęki, bywa też zatrzymany w kości. Ma małe wymiary, jego korona jest przeważnie stożkowata. Zęby nadliczbowe usuwa się podczas regulacji zgryzu. Wysoko ułożony w kości ząb dodatkowy na ogół lepiej obserwować ze względu na niebezpieczeństwo uszkodzenia korzeni zębów siecznych podczas zabiegu chirurgicznego.

Niedoliczbowość  (hypodontia) powstaje na tle upośledzenia działania listewki zębowej jako wyraz nieprawidłowego rozwoju ektodermy. Na powstanie zaburzenia mogą też mieć wpływ choroby układowe, stany zapalne kości szczęk, urazy.

Higiena jamy ustnej

Do leczenia ortodontycznego powinien być przyjmowany pacjent po sanacji jamy ustnej. Bez względu na rodzaj zastosowanego aparatu powinien przejść szkolenie, dotyczące utrzymania prawidłowej higieny jamy ustnej. Utrwalenie właściwych nawyków to jeden z warunków, które musi spełniać przed rozpoczęciem leczenia.

 Z uwagi na długi czas trwania terapii ortodontycznej niespełnienie warunków utrzymania idealnej higieny jamy ustnej i odpowiedniej higieny aparatu może doprowadzić do nasilenia choroby próchnicowej i periodontopatii zapalnych. Szczególna opieką powinni być objęci pacjenci leczeni aparatami stałymi. Pierścienie i zamki ortodontyczne ułatwiają gromadzenie się płytki nazębnej i są czynnikiem urazowym w jamie ustnej. Sprzyja to odwapnieniom wokół zamków i wzdłuż brzegów pierścieni, tym bardziej, że chropowata powierzchnia dodatkowo ułatwia kolonizację bakterii, które oprócz wytwarzania kwasów stanowiących jeden z czynników próchnicogennych, mogą być głównym czynnikiem etiologicznym w chorobach przyzębia. Pacjenci, którzy mimo szkolenia nie oczyszczają należycie zębów nie powinni być leczeni aparatami stałymi.

Leczony musi zrezygnować z pokarmów twardych, ze względu na możliwość odklejenia zamków, a także włóknistych i lepkich, gdyż aparat stanowi naturalną retencję dla tego rodzaju resztek.

Podstawowym narzędziem w utrzymywaniu odpowiedniej higieny jamy ustnej jest właściwie dobrana szczotka do zębów, ręczna lub elektryczna obrotowo – wirująca, uzupełniona dodatkowo przez nici dentystyczne, wykałaczki czy szczoteczki między zębowe, szczególnie u pacjentów z aparatami stałymi. Godne polecenia są też irygatory wodne, które zmniejszają pH płytki i jej skład chemiczny oraz skutecznie wypłukują z kieszonek dziąsłowych i miejsc retencji zalegające resztki pokarmowe. Przy szczególnych wskazaniach można zalecić stosowanie płukanek antyseptycznych. Oprócz codziennego szczotkowania zębów po każdym posiłku pastą z dodatkiem fluorku, Konieczne jest stosowanie metod wydłużających kontakt związków fluoru z powierzchnią zębów.

Zapraszamy serdecznie pacjentów z okolic Krakowa – ZabierzówBaliceKrzeszowiceModlniczka.

 

Opinia klientów jest dla nas ważna

Każdy Pacjent to dla nas odrębna historia. Nie liczymy numerków na liście Pacjentów do przyjęcia… Widzimy człowieka, któremu należy pomóc, doradzić, poświęcić chwilę, aby rozwiać jego wątpliwości… Nie wahaj się! Zaufaj nam i zostań naszym kolejnym zadowolonym Pacjentem.

5/5
Gorąco polecam Albusdent! Pod opiekę trafiłam do doktor Anny Szyperskiej i była to najlepsza decyzja. Rzetelna, sympatyczna, z dużym doświadczeniem kobieta, która potrafi świetnie doradzić, przez co mogę cieszyć się teraz pięknym uśmiechem. Razem z Panią Anetką (która od wejścia wita szerokim uśmiechem) tworzą duet idealny, przez co atmosfera podczas wizyty jest znakomita.
Karolina

Umów się na konsultacje

Zadzwoń lub umów się online

693 760 000

Spadające płatki Call Now ButtonZadzwoń! +48 693 760 000